De ooglens kun je zien als een soort vergrootglas in je oog. Het is een bolle lens omdat hij bedoeld is om dichtbij te kunnen kijken. Het is een deel van het accommodatiemechanisme. Het andere deel hiervan zijn de externe oogspieren.
Om dichtbij te kijken moet de de ooglens boller worden. Dat doet de ringvormige spier er omheen.
Men zegt dat als we ouder worden dat mechanisme niet meer zo goed werkt. Ofwel de ringvormige spier kan niet meer goed aanspannen, of de lens zelf is wat aan het verharden, waardoor het moeilijker wordt om hem boller te maken. Algemeen wetenschappelijk aangenomen is dat de lens verhardt. William Bates zei daarover dat je elke dag even een paar minuten zo klein mogelijke letters moet lezen. Dat is onder het mom van “you lose what you don’t use”.
In de ontspannen toestand is de kracht van de ooglens ongeveer 18 diopters. Als er dichtbij wordt gekeken is dat bij een kind 32 diopters. Bij een volwassene is dat 25 diopters en bij iemand boven de 40 is dat maar 20 diopters. Als dat te weinig wordt, heb je een leesbril nodig die extra diopters toevoegt.
Oefeningen voor de ooglens
Het is mogelijk de ooglens te trainen. Daarvoor moet je wel begrijpen dat er in het oog twee accommodatiemechanismen zijn. Ten eerste de ooglens. De lens wordt boller en platter zoals in de bovenstaande afbeelding getoond. Ten tweede de externe oogspiertjes. Die kunnen de lengte van het oog veranderen. Bijziendheid heeft dus twee componenten, een te bolle ooglens en een te lange oogbol.
We willen er in dat geval zeker van zijn dat we alleen de cilindrische spier rond de ooglens gebruiken. Daarom moeten we zorgen dat de externe oogspiertjes niets hoeven te doen. Dat is moeilijk. Zeker voor iemand die al slecht zicht heeft.
De fusie oefening is een heel geschikte manier om de cilindrische spier te oefenen. Het is heel goed mogelijk om met deze oefening van je leesbril af te komen. Maar meestal moet deze oefening je wel geleerd worden omdat hij best moeilijk is. Maak daarvoor een afspraak.
Anatomie van de ooglens
De lens heeft een heleboel kristallijne vezels. Die zijn natuurlijk transparant, want je moet er doorheen kijken. De binnenste vezels van de lens zijn het zachtst. Die moeten makkelijk te vervormen zijn door de druk die de cilindrische spier uitoefent. Hoe meer naar buiten de vezels liggen, hoe stugger ze worden.
Als er in de kristallijne structuur afzettingen komen van beschadigde proteïnen, wordt het minder doorzichtig. We spreken dan van staar.
Staar ofwel cataract
Staar treedt op als de lens van het oog troebel wordt door afzettingen in de lens. Zoals er afzettingen in de aderen kunnen zijn. Plaque heet dat, of met andere woorden aderverkalking. In de lens zijn dat proteïnen die in de loop van de jaren beschadigd of samengeklonterd zijn. In veel gevallen wordt de lens tegenwoordig dan operatief verwijderd en vervangen door een kunstlens.
In een aantal gevallen kun je dat zelf verhelpen. Door te vasten kan je lichaam in een toestand van autofagy komen. In die toestand ruimt het allerlei beschadigde proteïnen op in je lichaam. Op internet kun je genoeg verhalen vinden over mensen die gevast hebben. Met als gevolg dat hun staar en of hun floaters daardoor zijn verminderd of weggegaan. Iets meer over voorkomen en genezen van staar kun je hier vinden.
Staaroperatie
We kunnen een staaroperatie grofweg opdelen in vier stappen.
- Er wordt een klein gaatje gemaakt in de capsule waar de lens in zit. Dat is een soort jasje om de lens heen. Te zien op de afbeelding van de anatomie van de ooglens.
- Een ultrasoon apparaatje wordt ingebracht waarmee de lens in kleine stukjes wordt gebroken door de ultrasone trillingen. De stukjes worden dan uitgezogen zodat de natuurlijke lens weg is.
- Een opgevouwen kunstmatige lens wordt door het gaatje ingebracht.
- In de capsule ontvouwt de kunstlens zich vanzelf en wordt hij in de juiste positie gemanoeuvreerd.