William Horatio Bates werd op 23 December 1860 in New Jersey geboren. Hij studeerde landbouwkunde aan de Cornell Universiteit en 4 jaar later haalde hij zijn medische graad aan de Columbia Universiteit. Jaren was William Horatio Bates werkzaam als arts in New York en hij ontdekte de stof adrenaline.
Hij raakte zeer geÏnteresseerd in de ogen en begon mensen te leren hoe ze opnieuw konden leren zien zonder bril. Dat tot zeer groot ongenoegen van zijn collega oogartsen. Toch had hij resultaten, maar die werden genegeerd. Nog erger, William Horatio Bates werd van de universiteit waar hij werkte afgetrapt. Hij heeft het magazine “Better Eyesight” uitgegeven. Daarin zijn vele resultaten en, hoe die bereikt zijn, vermeld.
Bates geneest zichzelf
Zelf heeft William Horatio Bates ook een bril nodig gehad, voor het lezen. Hij heeft zich de moeite genomen zijn eigen methode’s toe te passen om er vanaf te komen. Dat is hem gelukt.
“De eerste patient die ik moest genezen van de leesbril was ikzelf. Nadat ik door middel van experimenten aangetoond had dat de lens niet gebruikt wordt voor accommodatie, wist ik dat presbyopie te genezen was. Maar ik wist dat ik me niet aan de algemeen geldende opvattingen kon houden. Ik had mezelf ook aangewend te denken dat mijn gebruik van een bril kwam door het verlies aan accommodatievermogen door de lens in het oog.
Ik had last van een ernstige vorm van de leesbril. Ik had totaal geen accommodatiekracht en had een hele uitrusting van verschillende brillen. Want met een bril waarmee ik op 33 cm nog kleine lettertjes kon lezen, kon ik dat niet op 35 cm of op 30 cm. De retinoscoop vertelde dat mijn ogen, als ik in de verte keek, dichtbij focusten en als ik dichtbij keek focusten ze in de verte.
Mijn probleem was dus om een manier te vinden om het proces terug te draaien zodat ik kon focussen op het punt waar ik dat wilde op het moment dat ik dat wilde. Ik bezocht verschillende specialisten maar het was alsof St Paulus tegen de Grieken aan het praten was, dwaasheid.
Je lens is zo hard als een steen, niemand is in staat om je te helpen, zeiden ze.
Toen ging ik naar een zenuwarts. Hij gebruikte de retinoscoop om mijn eigen observaties te bevestigen en hij zou het aan zijn collega’s voorleggen. Ik kwam terug bij hem en hij vertelde me dat er maar 1 man op de wereld was die me zou kunnen helpen…William Horatio Bates.
“Waarom zeg je dat?” Vroeg ik. “Omdat jij de enige man bent die er alles van schijnt te weten”. Zei hij.
Zo werd ik teruggeworpen op mijn eigen bronnen. Gelukkig vond ik een niet medisch iemand die me wilde helpen. Hij gebruikte de retinoscoop gedurende lange en uitputtende uren. Daarmee bestudeerde ik mijn eigen zaak om te proberen mijn accommodatievermogen te herwinnen.
Op een dag, toen ik naar een foto van de Rots van Gibraltar keek, zag ik zwarte spikkeltjes op de foto. Ik stelde me voor dat dat grotten waren waar mensen in heen en weer bewogen. Toen ik dat deed waren mijn ogen op de leesafstand gefocust. Toen ik op leesafstand ging staan verbeelde ik me nog steeds dat er grotten waren en de mensen erin bewogen. Ik kon de letters lezen naast het plaatje en de retinoscoop toonde aan dat ik accommodeerde! Ik was dus tijdelijk geholpen door middel van mijn voorstellingsvermogen.
Later ontdekte ik dat als ik me de letters zwart voorstelde, de letters ook zwart werden. Door het zwarter worden van de letters was ik ook in staat hun vorm te onderscheiden. Mijn vooruitgang was niet wat je noemt snel. Het duurde 6 maanden voordat ik met enig comfort weer een krant kon lezen. En het duurde een jaar voordat ik een accommodatie gebied had van 35 cm, van 10 cm tot 47 cm. Maar het was een extreem waardevolle ervaring.
Gelukkig voor mijn patiënten heeft het zelden zo lang geduurd om te genezen als dat het bij mij duurde.”
Gelijk hebben en het niet krijgen
William Horatio Bates heeft veel tegenwerking gehad en heeft daar zelf best veel last van gehad. William Horatio Bates viel ook zijn collega’s aan op hun standpunten op een niet al te subtiele wijze. Dat was dan ook de reden dat ze zeker niet mee zouden werken. Hij kon bijna beledigend zijn. Zo maakt hij het zichzelf dus niet makkelijk. Hij heeft echter baanbrekend werk gedaan. Er wordt niet beweerd dat zijn theorie sluitend is. Modern onderzoek heeft wel aangetoond dat zijn theorie niet helemaal klopt. De lens is namelijk wel een factor in accomodatie. Maar dat je van je leesbril af kunt komen, daar had hij wel gelijk in.
Dit boek is becommentarieerd en niet altijd op de juiste manier. De ongecensureerde en oorspronkelijke versie kun je hier bij Esther van der Werf vinden.
William Horatio Bates overleed op 10 juli, 1931 in New York. We danken hem voor zijn werk.