Dominante oog

Over het dominante oog heb ik veel nagedacht en nagevoeld. Daardoor heb ik er wel een andere kijk op gekregen. Mijn huidige dominante oog is mijn rechter oog. Mijn dominante been is mijn linker. En ik schrijf rechts. Als ik een test doe of ik linker of rechter hersenhelft dominant ben komt daar steevast rechts uit.

Kruiselinks geschakeld

Hoe zit dat nou? Er wordt gezegd dat de linker lichaamsdelen verbonden zijn met de rechter hersenhelft en vice versa. Dus wij mensen zijn kruiselings geschakeld. Waarom is dat zo? en zijn er meer diersoorten die dat hebben? Dat laatste weet ik niet. Maar voor mij zijn we kruiselings geschakeld omdat we daarmee een unieke interactie in onszelf hebben. En daar komt het vermogen uit om eenheid te ervaren op een “hoger” nivo dan dat een dier dat kan. Ik zou zeggen: daarom kunnen wij een evolutionaire stap maken tot eenheid met het AL. Hoewel het best een opgave is om met die kruiselings geschakelde situatie om te leren gaan.

Het dominante oog

Over het algemeen kan ik wel stellen dat het linker oog het gevoels oog is en het rechter het analytische oog. Het linker oog is het moeder oog en het rechter het vader oog. Ook in familie opstellingen kom ik het vaak tegen. Iemand een probleem met het linker oog? Probleem met de moeder. MAAR… het kan ook zijn dat de vader de gevoels-rol in het gezin op zich heeft genomen. Dus linker oog kan ook voor de vader staan.

Ik ben vreemd

Maar waarom zit ik dan toch zo vreemd in elkaar? Zoals het voor mij zit is dat mijn oorspronkelijke geboorte dominante oog…mijn linker is! En wat is er gebeurd? Ik ging naar school en we moesten vooral rechts schrijven. Het analytisch vermogen werd ontwikkeld in een mannelijke (lees linker hersenhelft) maatschappij. Tegelijkertijd was mijn moeder met fikse regelmaat overspannen en opgenomen in een psychiatrische inrichting. Mijn vlucht ging naar de analyse, mijn linker hersenhelft, mijn rechter oog.
Toen ik op voetbal ging, vertelde niemand me welk been ik moest gebruiken. Mijn natuur koos links!

Strijd

Nu heb ik al mijn hele leven een enorme innerlijke strijd in mij. Gevoel versus verstand. De frustraties van deze mannelijke maatschappij waren enorm. Mijn werk was computers en ik haatte dat eenzijdige gedoe. Ik wilde voelen, ik wilde terug naar mijn natuur. Zo vaak was mijn gevoel in conflict met wat mijn verstand had bedacht. En het verstand is nuttig, maar dat BEN ik niet. Niet dat ik mijn gevoel BEN. Maar een integratie van die twee zou een stap voorwaarts zijn. Mijn gevoel kon deze wereld niet begrijpen.

En hoe meer ik in mijn voelen ging, hoe meer ik thuis kwam, hoe minder de strijd werd. En ik leerde dat ik mijn gevoel bijna (oja, hoezo bijna?) geweldadig heb onderdrukt.

Ogen en voelen

En ik houd me met ogen bezig. Dus wat als ik mijn rechteroog eens afplakte? Dan ging ik daadwerkelijk iets meer naar mijn gevoel toe. En steeds als ik dan mijn rechteroog erin wilde betrekken nam ie het roer weer over. Helaas. Wat was dat toch? Zucht, diepe zucht, en nog dieper, het was het conflict met mijn moeder.

Ik durfde niet meer te voelen, en vooral dat wat in de diepte van mijn gevoel zat, een intense pijn en verlatingsangst. Maar toen overkwam het lot me. Ik werd gedwongen een enorm verlies te lijden. En er zat niets anders op. Nou nee, ik was ver genoeg om de moed te hebben het werkelijk te voelen. En nooit heb ik zo’n diepe gevoelspijn ervaren als toen. En ik liet het toe. Het was verschrikkelijk, echt.

Central Fixation

Maar ik overleefde het. Ik stond op, vanbinnen. En ineens begreep ik wat Bates met “central fixation” eigenlijk bedoelde. En ik begreep het omdat ik het VOELDE! Je kan duizend boeken lezen en het begrijpen met je hoofd. Maar je begrijpt het pas als je het voelt in je hele lichaam. Central fixation is een totaal lichaams ervaring. Terwijl je kijkt, houd je contact met je omgeving, je blijft bewust van je ademhaling en je voeten en alles. En terwijl ik dat begreep = voelde, werd ik mij bewust van mijn ogen. En wie had de leiding? LINKS!!!

In deze toestand zijn er geen problemen. Er is niets waar ik me zorgen over hoef te maken en ooit zal moeten maken. Er IS. En in deze toestand is mijn hart aanwezig. En in mijn oude toestand is het willekeur.

Dus dat is waarom ik zeg dat je dominante oog je alleen vertelt waar je NU bent. Het kan wel eens niet oorspronkelijk zijn. Denk maar na, statistisch gezien zouden we 50-50 linker en rechter dominant moeten zijn. In de dierenwereld is dat ook zo, ze zijn links of rechts potig – 50 om 50 %. In de mensenwereld is dat niet zo. Dat geeft alleen maar aan hoe ver we uit balans zijn. Hoe ver we onszelf gedwongen hebben om onze natuur te verloochenen.

Je kunt testen wat je dominante oog NU is. Maar dat zegt je niet wat je oorspronkelijke toestand was. Je krijgt hints van je handen en benen en hoe je denkt en je innerlijke strijd.

Balans

En om je ogen te genezen zul je balans moeten brengen. En met balans bedoel ik je oorspronkelijke toestand. Voor mij is mijn oorspronkelijke toestand 35 rechter hersenhelft en 65 links, en DAT is mijn balans. Maar de jouwe kan wel 50 – 50 zijn, of 60 links en 40 rechts. Jij bent jij en jij bent uniek.