Natuurlijk zien ben ik al vrij vroeg verleerd. Dat uitte zich op mijn 9e jaar. Ik kon het schoolbord niet meer lezen. Ik kreeg een bril voorgeschreven van ongeveer -1.5 doptrien. Tsjonge wat zag ik alles scherp zeg, dat viel me wel op. Het ding vloog steeds van mijn neus want ik was een beweeglijk ventje.
Natuurlijk zien verleerd
Aan het einde van de middelbare school was het opgelopen tot -3 dioptrien en een beetje astigmatisme (cylinder).
Tijdens het eerste jaar van mijn studie begon ik lenzen te dragen, die waren -3.5 en wat astigmatisme. Toen kreeg ik een boek te pakken over natuurlijk zien. Ik deed mijn lenzen uit en probeerde het. Maar al gauw kwam ik erachter dat dat niet zo eenvoudig werkte. Ik zocht begeleiding bij de dr. Getmanstichting in Rotterdam. Meneer Chapel hielp me keurig. Ik studeerde niet die drie maanden, ik deed niets, alleen maar ontspannen en af en toe es een natuurlijk zien oefeningetje. In drie maanden zat ik op -1 en er werd gezegd dat het nog verder kon verbeteren.
Maar toen?!….De stress sloeg toe, ik moest mijn studie afmaken, mijn ouders gingen scheiden. Ik ben naar mijn moeder gegaan om haar te helpen. Ze had het niet makkelijk op dat moment in haar leven en daar kon ik erg weinig mee. Ik leerde iemand kennen waar ik erg dol op was en maakte daar ruzie mee. Alles droeg bij om mijn stress te verhogen. Van die tijd is het volgende brilvoorschrift:
Mijn sterkste brilvoorschrift
Dat begon dus behoorlijk sterk te worden. Status natuurlijk zien: totaal verleerd. Ik had stress en had het moeilijk, met mezelf en de maatschappij.
De terugkeer naar natuurlijk zien
Na veel workshops en persoonlijke hulp, ben ik ook weer gaan zoeken naar iemand die de verbetering van het natuurlijk zien ondersteunde. Die vond ik in Purmerend, de heer Rensen. Hij hielp me fantastisch. Door veel werk aan mezelf nam mijn stressniveau af en door het doen van bepaalde natuurlijk zien oogoefeningen kwam ik na jaren tot het vogende brilvoorschrift:
Mijn iets zwakkere brilvoorschrift
Hiermee zag ik het nog net niet scherp. Maar dat vond ik prettig. Nu voelde ik niet zo die spanning op mijn ogen van een eigenlijk te sterke lens.
Na verloop van jaren en werken met computers, 8 uur per dag, lukte het me niet meer goed om nog meer vooruitgang te boeken. Ik bleef steken op -1.5.
En ik wilde naar een normaal gezichtsvermogen, zonder bril, lenzen of laseren.Toen volgde ik in een weekendworkshop over natuurlijk beter zien. Dat gaf me weer moed. Ik hoorde dat er ook een opleiding was om natuurlijk zien leraar te worden. Ik besloot dat te doen om alles te leren over deze methode. Het heeft me weer nieuwe inspiratie en inzichten gegeven.
Jaren van onderzoek, proberen en frustratie dat het natuurlijk zien maar niet lukt volgden. Uren per dag geoefend in natuurlijk zien oefeningen, maar geen enkele verbetering meer. Ik bleef schommelen tussen -1,0 en -2,0.
Lichttherapie bij Praveeta Timmerman, syntonics van Ray Gottlieb, kleurenbrillen, de rainbow flash gekocht en uren dagen ermee geoefend. Ik werd er gek van want natuurlijk zien kwam niet dichterbij. Door een workshop bij Peter Grunwald kreeg ik meer grip op de ontspanning van mijn ogen. Duidelijk werd mij wel dat de emotioneel mentale toestand uitermate belangrijk is. En mijn emotioneel mentale toestand bevatte nog best wat “niet echt handige dingen”.
Om die “niet echt handige dingen” onder ogen te zien vond ik niet zo makkelijk. Het ging over meer mijn hart volgen, mijn ding gaan doen. Niet daar zijn waar ik niet wil zijn, meer op mijn gevoel reageren. En sja, dat kostte mij mijn relatie, een verhuizing erachteraan. Toen kwam Esther van de Werf met een workshop voor natuurlijk zien leraren. Dat bracht me toch meer terug bij de oorspronkelijke natuurlijk zien methode van Bates. Dat gaf toch een verschuiving naar meer ontspannen en het leven ook ontspannener benaderen.
Een tijd lang heb ik niet actief willen zijn als leraar natuurlijk zien omdat ik vond dat ik de essentie van het natuurlijk zien niet had. Dat uitte zich in het steeds weer terugvallen naar -2. Nu weet ik dat te voorkomen en merk ik dat mijn gezichtsvermogen weer beter wordt. En het toverwoord is ontspan…RELAX. Maar dat is makkelijk gezegd, want dat houdt ook in dat je emotioneel mentale houding relaxed moet worden. En dus kwam ik in mezelf tegen waar ik niet zo relaxed was en soms ben. Maar goed ik ben een mens en heb mijn dingen te leren.
De autorijden grens
Afijn, ik rijd auto zonder bril, kijk TV zonder bril, computer zonder bril. En ik heb mijn bril met gewoon daglicht ook niet nodig want ik zie het goed. Toegegeven, als ik moe ben en ik moet in het donker naar huis rijden…ja, dan pak ik wel even een bril. Maaaaaar: ik kan nummerborden lezen voor het autorijexamen…en dat is uniek voor me. Ik heb grip op de ontspanning van mijn ogen en dat is ook uniek voor me. En dat moet ik je toch ook kunnen leren als leraar natuurlijk zien.
Mentaal en emotioneel
Hoe verder ik in dit proces kom, hoe meer ik me realiseer dat zien echt een mentaal iets is. Dat mentale en emotionele blokkades het helder zien in de weg staan. Dat met oogoefeningen alleen, je het niet gaat redden. Met oefeningen kun je 2, hooguit 3 punten winnen, maar meer niet. Dit gaat om zien wie ik ben, wat ik hier doe. En hoe meer ik me overgeef, hoe meer ontspanning er is in mijn leven en hoe beter ik het zie, hoe gelukkiger ik ben. En ondertussen heeft het me nog een relatie gekost en een verhuizing…ik ben lekker bezig zou ik zeggen. En toch voel ik me gelukkiger en tevredener dan ooit. Misschien word ik ooit nog es mezelf. Ja, gek he, hoe kun je niet zijn wie je wel bent?
Mijn ZELF
Weer een relatie en een verhuizing verder. Bijna dood ervaring kon er ook nog wel bij. Nu leer ik van mijn huidige vriendin wat oogcontact is. Voelbaar in mijn ZIJN. Nu leer ik stilte in mijn wezen. Dat wie ik ben, geen concepten. In die ruimte is het helder. Maar ik schommel nog veel. Ik verlies MEZELF steeds weer (ja, wie verliest zichzelf?), dan ben ik gekwetst, geraakt, voel ik pijn en verdriet. Maar in het NU, het ZELF…niets…voorbij mijn emoties en mentale rommel, voorbij mijn identificatie met mij. Daar ligt het ik kan niet helder leren zien, HET ziet helder door mij!! (nog is er schommeling, maar de grens van -1,5 is gebroken)